Το χωριό μου μυρίζει αγάπη, αρώματα, χώματα, παιχνίδια και αλμύρα.
Αγνά χρόνια με μια αίσθηση βανίλιας στο στόμα, μια φρεσκάδα απορρυπαντικου γιαγιάς -που μόνο εκείνη είχε αυτή τη μαγική συνταγή για φρέσκο πλυμένα μυρωδατα παιδικά ρουχαλάκια -. Μάταια προσπαθούσα να βρω το μυστικό της. Μεγαλώνοντας το βρήκα νομίζω. Αγάπη λέγεται. Κοστίζει λίγο ακριβά μέσα μας αλλά είναι θαυματουργή.
Απαραίτητο υλικό για τη ζωή μας. Και πήρα μπόλικη σ'αυτό το μικρό χωριό. Ξένοιαστα καλοκαίρια και παιχνίδι.
Στο αγαπημένο μου Atlantis πέρασα στιγμές της εφηβείας μου. Δουλειά,κούραση, παρέες, μπύρες και έρωτες (ναι, τολμώ να το πω πια). Γλέντια και πολυ γέλιο. Credits στον γλυκούλη μου Λούκα και στην όμορφη Μαρία.
Η παραλία του χωριού πάντα με γαληνευε. Εισπνοή, αργή εκπνοή και το θαύμα συνέβαινε. Κάθε κόκκος άμμου, κάθε πέτρα έχει ακούσει διάφορες ιστορίες για αγάπες, έρωτες, απογοητεύεις και τοοοοοσες άλλες εξομοληγησεις από πολλούς ανθρώπους.
Φυσικά δεν είναι όλα ρόδινα όπως πάντα άλλωστε στη ζωή. Απλά αντιστεκομαστε με πείσμα σε μικροπρεπειες, κριτικές και τοξικότητα και γινόμαστε καλύτεροι. Και στην Αθήνα υπάρχουν απλά είναι σκόρπιοι.
Αγάπη ,ευγνωμοσύνη, αγκαλιές (ελπίζω σύντομα).
Γιατί αυτό είναι το χωριό μας. Αυτη είναι η Τραγανα μας.
Με πολύ αγάπη, Ασημίνα(η εγγονή του Γιώργου και της Μαρίας Βλάχου) ❤️.
Άψογο
ΑπάντησηΔιαγραφή